ΞΑΝΑ

Από  τα "Παιδιά του Ανέμου"

ΞΑΝΑ

 Γιατί χάθηκε  τ΄ αστέρι;

Πώς λύγισαν

Των χεριών σου τ΄ αγάλματα;

Είπες θα βαδίσουμε μαζί.

Έφυγες.

Πριν τ΄ αστέρι χάσει τη λάμψη του.

Πριν σβήσει των ματιών μου

η ακτίνα

που θέλει παίξει με το φως.

Γιατί ;

Η φωνή σου έκοψε δρόμο

Πηγαίνοντας στο διάσελο.

Ποιος θα ζητωκραυγάσει τώρα

Στις άδειες  κερκίδες

Της ερήμωσης .

 Είπες θα κάνουμε μαζί το ταξίδι.

Τ΄ άστρα δεν τα ξέραμε.

Προτίμησες να φύγεις μόνος.

Που θα συναντηθούμε ;

Σε ποιο γαλαξία ;

Σε ποια γωνιά ;

Είπες μαζί θα κάνουμε τούτο το ταξίδι.

Άραξες στον πρώτο πλανήτη.

Δεν σήκωσες ξανά το κεφάλι.

Φοβήθηκες το φως.

Γιατί;

Ιάσονα !  Ιάσονα !

Ποιος θα μας οδηγήσει.

Κανείς δε μιλάει για το χρυσόμαλλο δέρας.

Την Αργώ βλέπουν να σαπίζει,

Δακρυσμένοι και βολεμένοι.

Ιάσονα !

Ποιος θα καθοδηγήσει

Την ξεχασμένη μελωδία μας;

Γιατί να περιμένουμε το μαντείο;

23-12-87